Από τον αιγιαλό μέχρι τα 300 μέτρα υψόμετρο, όπου απαντώνται πολλά αλόφυτα, το θυμάρι (Coridothymus capitatus), η λυγαριά (Vitex agnus-castus), ο κράταιγος (Crataegus monogyna), κ.ά.

Μεταξύ 300 και 600 μέτρων υψόμετρο, με κυρίαρχο φυτό το Quercus coccifera (πρίνος- πουρνάρι). – Τη δασική -μεταξύ 500 και 1.500 μέτρων- όπου από δέντρα κυριαρχούν η μαύρη πεύκη (Pinus nigra), η οξιά (Fagus sylvatica) και η ελάτη (Abies borisii-regis), ενώ συναντάμε και πολλά ενδιαφέροντα αρωματικά-φαρμακευτικά φυτά όπως ο σιδερίτης (Sideritis scardica), η ρίγανη (Οriganum vulgare) και διάφορα είδη φασκόμηλου (Salvia spp.) και αχιλλέας (Achillea spp.). Στα μεγάλα υψόμετρα αυτής της ζώνης απαντάται η ενδημική πεύκη του Ολύμπου (Pinus heldreichii).

Την αλπική, πάνω από τα 2.500 μέτρα, όπου απουσιάζουν τα δέντρα, συναντάμε όμως σπάνια και ενδημικά φυτά (Achillea ambrosiaca, Cerastium theophrasti, Omphalodes luciliae, Festuca olympica κ.ά.) Στη νοτιοδυτική πλευρά του Ολύμπου βρίσκεται η περιοχή του � υθίου. Ένας τόπος με ξεχωριστή ιστορία, από εδώ θεωρείται πως πέρασε ο Μέγας Αλέξανδρος στην πορεία του προς τη Θεσσαλία.

Ιδιαίτερες εδαφικές και κλιματικές συνθήκες. � ρόκειται για τον συνδυασμό ασβεστολιθικών εδαφών με καλή αποστράγγιση και ενός ιδιαίτερου μικροκλίματος που χαρακτηρίζεται από τις μεγάλες διαφορές θερμοκρασίας ανάμεσα στη μέρα και τη νύχτα. Όλα τα παραπάνω ευνοούν την παραγωγή αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών με υψηλή περιεκτικότητα σε αιθέρια έλαια.